۲۷۲۵

العافِيَةُ

۱۳۳۶۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :نَحمَدُهُ عَلى ما كانَ. و نَستَعينُهُ مِن أمرِنا عَلى ما يَكونُ. و نَسألُهُ المُعافاةَ في الأديانِ. كَما نَسألُهُ المُعافاةَ في الأبدانِ.^۱

۱۳۳۶۵.عنه عليه السلام :لا يَنبَغي لِلعَبدِ أن يَثِقَ بِخَصلَتَينِ : العافِيَةِ و الغِنى. بَينا تَراهُ مُعافى إذ سَقِمَ، و بَينا تَراهُ غَنِيّا إذ افتَقَرَ.^۲

۱۳۳۶۶.عنه عليه السلام :العافِيَةُ أهنى النِّعَمِ.^۳

۱۳۳۶۷.عنه عليه السلام :العافِيَةُ أفضَلُ اللِّباسَينِ.^۴

۱۳۳۶۸.عنه عليه السلام :لا لِباسَ أجمَلُ مِنَ العافِيَةِ.^۵

۱۳۳۶۹.عنه عليه السلام :يا أيُّها النّاسُ سَلوا اللّه َ اليَقينَ. و ارغَبوا إلَيهِ في العافِيَةِ ؛ فإنَّ أجَلَّ النِّعمَةِ العافِيَةُ.^۶

۱۳۳۷۰.عنه عليه السلام :إنَّ العافِيَةَ في الدِّينِ و الدّنيا لَنِعمَةٌ جَليلَةٌ و مَوهِبَةٌ جَزيلَةٌ.^۷

۲۷۲۵

عافيت

۱۳۳۶۴.امام على عليه السلام :خدا را براى آنچه به ما عطا فرموده سپاس مى گوييم و براى آنچه پيش خواهد آمد از او يارى مى جوييم و عافيت و سلامت در دين و عقيده را از او مى طلبيم، همچنان كه سلامت بدنها را از او خواستاريم.

۱۳۳۶۵.امام على عليه السلام :بنده را نسزد كه به دو چيز اعتماد كند: عافيت و توانگرى، زيرا در حالى كه او را سالم مى بينى، ناگهان بيمار مى شود و در حالى كه توانگرش مى بينى ناگهان به فقر دچار مى گردد.

۱۳۳۶۶.امام على عليه السلام :عافيت، گواراترين نعمتهاست.

۱۳۳۶۷.امام على عليه السلام :جامه عافيت، بهترين جامه است.

۱۳۳۶۸.امام على عليه السلام :هيچ جامه اى زيباتر از عافيت نيست.

۱۳۳۶۹.امام على عليه السلام :اى مردم! از خداوند يقين بخواهيد و عافيت كه بهترين نعمت، عافيت است.

۱۳۳۷۰.امام على عليه السلام :عافيت دينى و دنيوى، نعمتى بزرگ و موهبتى عظيم است.

1.نهج البلاغة: الخطبة۹۹.

2.نهج البلاغة : الحكمة ۴۲۶.

3.غرر الحكم : ۹۷۳.

4.غرر الحكم : ۱۶۵۲.

5.التوحيد : ۷۴/۲۷.

6.المحاسن : ۱/۳۸۷/۸۵۸.

7.غرر الحكم : ۳۷۰۴.